انجام پروژه و کسب درآمد در منزل

محققان نوسانات روزانه هورمون کورتیزول را تجزیه و تحلیل کردند ، زیرا بچه ها یک هفته معمولی را در مدرسه ابتدایی گذراندند. آنها دریافتند که اکثر بچه ها هفته مدرسه را با پروفایل هورمون های استرس نسبتاً عادی آغاز کردند ، اما با پیش رفتن هفته الگوهای غیر معمول خود را نشان دادند - این نشانه این است که این بچه ها تحت فشار هستند.

در مقابل ، زیرمجموعه ای از کودکان-بچه هایی که در روابط حمایتی و امن دانش آموز و معلم قرار دارند-الگوهای طبیعی هورمون استرس را در طول هفته حفظ کردند (آنهرت و همکاران 2012).

این نشان می دهد که روابط مثبت در کوتاه مدت ، حتی در بین کودکان دبستانی ، تأثیر قابل اندازه گیری دارد. و بیشتر هم هست.

کودکانی که در سالهای ابتدایی روابط با کیفیت معلم و دانش آموز را تجربه می کنند ، بعداً مشکلات رفتاری کمتری خواهند داشت (همره و پیاتا 2001 ؛ روداسیل و همکاران 2010).

آنها در کلاس درس مشارکت بیشتری نشان می دهند (وو و همکاران 2010 ؛ هیوز و همکاران 2012) و مهارت های زبانی بهتری را توسعه می دهند (Spilled et al 2015؛ Schmitt et al 2012؛ Maldonado-Carreño and Votruba-Drzal 2011).

همچنین شواهدی وجود دارد که روابط حمایتی دانش آموز و معلم بر نحوه برخورد بچه ها توسط همسالان تأثیر می گذارد.

در مطالعه ای بر روی 336 کودک مدرسه ای آمریکایی ، کودکانی که در آغاز سال تحصیلی توسط همسالان خود طرد شده بودند ، بعداً در صورت داشتن روابط بهتر از متوسط ??با معلمان خود ، زورگویی کمتری را تجربه کردند (کریستین الجد و همکاران 2015).

آیا می توانیم همه این نتایج شاد را به روابط دانش آموز و معلم نسبت دهیم؟ لازم نیست. معلمان مانند بقیه انسان هستند. آنها می توانند روابط مثبت خود را با کودکانی که همکاری می کنند ، توجه می کنند و از نظر اجتماعی ماهر هستند ، آسان تر نگه دارند.

علاوه بر این ، بچه هایی با مهارت های کلامی قوی و سطوح بالای خودکنترلی در هر دو زمینه اجتماعی و تحصیلی موفق تر هستند.

بنابراین نمی توان فرض کرد که روابط مثبت دانش آموز و معلم باعث تعامل بهتر در کلاس یا مشکلات رفتاری کمتر می شود. گاهی اوقات برعکس است
روابط دانش آموز-معلم-دقیقه-توسط-monkeybusinessimages-istock-200x177-min.jpg

اما محققان به خوبی از این پیچیدگی ها آگاهی دارند و سعی می کنند آنها را در نظر بگیرند.

روابط دانش آموز و معلمان در سالهای اولیه نتایج را پیش بینی می کند ، حتی پس از آنکه محققان ویژگیهای اصلی کودک مانند نقص توجه ، سرپیچی ، وضعیت اقتصادی اجتماعی و ضریب هوشی را کنترل کردند (همره و پیاتا 2001 ؛ روداسیل و همکاران 2010 ؛ وو و همکاران 2010 ؛ هیوز و همکاران 2012).